اختر سوره اختر سوره 1 الفاتحة [7] 2 البقرة [286] 3 آل عمران [200] 4 النساء [176] 5 المائدة [120] 6 الأنعام [165] 7 الأعراف [206] 8 الأنفال [75] 9 التوبة [129] 10 يونس [109] 11 هود [123] 12 يوسف [111] 13 الرعد [43] 14 إبراهيم [52] 15 الحجر [99] 16 النحل [128] 17 الإسراء [111] 18 الكهف [110] 19 مريم [98] 20 طه [135] 21 الأنبياء [112] 22 الحج [78] 23 المؤمنون [118] 24 النور [64] 25 الفرقان [77] 26 الشعراء [227] 27 النمل [93] 28 القصص [88] 29 العنكبوت [69] 30 الروم [60] 31 لقمان [34] 32 السجدة [30] 33 الأحزاب [73] 34 سبأ [54] 35 فاطر [45] 36 يس [83] 37 الصافات [182] 38 ص [88] 39 الزمر [75] 40 غافر [85] 41 فصلت [54] 42 الشورى [53] 43 الزخرف [89] 44 الدخان [59] 45 الجاثية [37] 46 الأحقاف [35] 47 محمد [38] 48 الفتح [29] 49 الحجرات [18] 50 ق [45] 51 الذاريات [60] 52 الطور [49] 53 النجم [62] 54 القمر [55] 55 الرحمن [78] 56 الواقعة [96] 57 الحديد [29] 58 المجادلة [22] 59 الحشر [24] 60 الممتحنة [13] 61 الصف [14] 62 الجمعة [11] 63 المنافقون [11] 64 التغابن [18] 65 الطلاق [12] 66 التحريم [12] 67 الملك [30] 68 القلم [52] 69 الحاقة [52] 70 المعارج [44] 71 نوح [28] 72 الجن [28] 73 المزمل [20] 74 المدثر [56] 75 القيامة [40] 76 الإنسان [31] 77 المرسلات [50] 78 النبأ [40] 79 النازعات [46] 80 عبس [42] 81 التكوير [29] 82 الانفطار [19] 83 المطففين [36] 84 الانشقاق [25] 85 البروج [22] 86 الطارق [17] 87 الأعلى [19] 88 الغاشية [26] 89 الفجر [30] 90 البلد [20] 91 الشمس [15] 92 الليل [21] 93 الضحى [11] 94 الشرح [8] 95 التين [8] 96 العلق [19] 97 القدر [5] 98 البينة [8] 99 الزلزلة [8] 100 العاديات [11] 101 القارعة [11] 102 التكاثر [8] 103 العصر [3] 104 الهمزة [9] 105 الفيل [5] 106 قريش [4] 107 الماعون [7] 108 الكوثر [3] 109 الكافرون [6] 110 النصر [3] 111 المسد [5] 112 الإخلاص [4] 113 الفلق [5] 114 الناس [6]
اختر اللغة اختر اللغة العربية English English - Yusuf Ali English - Transliteration Français Nederlands Türkçe Melayu Indonesia 中文 日本語 Italiano 한국어 മലയാളം Português Español اردو বাংলা தமிழ் České Deutsch فارسى Română Русский Svenska Shqip Azəri Bosanski Български Hausa كوردی Norwegian Polski soomaali Swahili Тоҷикӣ Татарча ไทย ئۇيغۇرچە Ўзбек ދިވެހި Sindhi
اختر القاريء اختر القاريء عبدالله بصفر محمد عبدالكريم عبدالرشيد صوفي أحمد نعينع محمود علي البنا ياسر الدوسري سعود الشريم ماهر المعيقلي خالد القحطاني عبدالله خياط صلاح الهاشم عبدالودود حنيف أحمد العجمي فارس عباد هاني الرفاعي سهل بن زين ياسين علي عبدالله جابر محمد أيوب سعد الغامدي صلاح بو خاطر عبد الله بن عواد الجهني أبو بكر الشاطري محمد صديق المنشاوي محمود خليل الحصري عبدالباسط عبدالصمد عبدالعزيز الأحمد عبدالرحمن السديس علي الحذيفي حمد سنان ابراهيم الجبرين محمد المحيسني صالح آل طالب عبدالباري الثبيتي عادل الكلباني محمد اللحيدان صلاح البدير مشاري العفاسي
Sindhi سورة القيامة - عدد الآيات 40
لَآ أُقْسِمُ بِيَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ ﴿١﴾
قيامت جي ڏينھن جو قسم کڻان ٿو.
وَلَآ أُقْسِمُ بِٱلنَّفْسِ ٱللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾
۽ ملامت ڪرڻ واري نفس جو قسم ٿو کڻان (ته قيامت ۾ سڀ اُٿندا).
أَيَحْسَبُ ٱلْإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُۥ ﴿٣﴾
ماڻھو ڀائيندو آھي ڇا ته سندس ھڏا ڪڏھن گڏ نه ڪنداسون.
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّىَ بَنَانَهُۥ ﴿٤﴾
ھائو! سنديس آڱرين جي ڏوڏين جي سڌي ڪرڻ تي وسوارا آھيون.
بَلْ يُرِيدُ ٱلْإِنسَٰنُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُۥ ﴿٥﴾
بلڪ ماڻھو ھي گھرندو آھي ته پنھنجي اڳ (جي وقت) لاءِ گناھ ڪري.
يَسْـَٔلُ أَيَّانَ يَوْمُ ٱلْقِيَٰمَةِ ﴿٦﴾
پڇي ٿو ته قيامت جو ڏينھن ڪڏھن ٿيندو؟
فَإِذَا بَرِقَ ٱلْبَصَرُ ﴿٧﴾
پوءِ جڏھن اکيون ڦاٽي وينديون.
وَجُمِعَ ٱلشَّمْسُ وَٱلْقَمَرُ ﴿٩﴾
۽ سج ۽ چنڊ (ھڪ جاءِ) گڏ ڪبا.
يَقُولُ ٱلْإِنسَٰنُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ ٱلْمَفَرُّ ﴿١٠﴾
(تڏھن) چوندو ماڻھو ته ڀڄڻ جي واھ ڪٿي آھي؟
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ ٱلْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾
تنھنجي پالڻھار وٽ اُن ڏينھن ٽڪاءُ جو ھنڌ آھي.
يُنَبَّؤُاْ ٱلْإِنسَٰنُ يَوْمَئِذٍۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾
اُن ڏينھن ماڻھوءَ کي (انھيءَ بابت) خبردار ڪبو جيڪي اڳي موڪليو ھوائين ۽ پوئتي رھايائين.
بَلِ ٱلْإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفْسِهِۦ بَصِيرَةٌۭ ﴿١٤﴾
بلڪ ماڻھو پنھنجي لاءِ (پاڻ) ھڪ حُجت آھي.
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ ﴿١٥﴾
توڻيڪ پنھنجا بھانا پيش پيو ڪري.
لَا تُحَرِّكْ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِۦٓ ﴿١٦﴾
(اي پيغمبر وحي جي) قرآن پڙھڻ مھل پنھنجي زبان کي (ھن لاءِ) نه چور ته اُھو جلدي (ياد ڪري) وٺين.
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُۥ وَقُرْءَانَهُۥ ﴿١٧﴾
ڇوته (تنھنجي سيني ۾) قرآن جو گڏ ڪرڻ ۽ اُن جو پڙھڻ (آسان ڪرڻ) اسان جي ذمي آھي.
فَإِذَا قَرَأْنَٰهُ فَٱتَّبِعْ قُرْءَانَهُۥ ﴿١٨﴾
پوءِ جڏھن قرآن (ملائڪ کان) پڙھايون تڏھن (پنھنجي دل) اُنجي پڙھڻ جي پٺيان لڳاءِ.
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُۥ ﴿١٩﴾
وري بيشڪ اُنجو پڌرو ڪرڻ اسان جي ذمي آھي.
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ ٱلْعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾
نه نه! بلڪ (اي ڪافرؤ) دنيا کي دوست رکندا آھيو.
وَتَذَرُونَ ٱلْءَاخِرَةَ ﴿٢١﴾
وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ نَّاضِرَةٌ ﴿٢٢﴾
ڪي مُنھن اُن ڏينھن سرھا ھوندا.
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌۭ ﴿٢٣﴾
پنھنجي پالڻھار ڏانھن ڏسندڙ ھوندا.
وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۭ بَاسِرَةٌۭ ﴿٢٤﴾
۽ ڪي مُنھن اُن ڏينھن ڪارا ٿيل ھوندا.
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌۭ ﴿٢٥﴾
ڀانئيندا ته ساڻن پٺيءَ توڙ معاملو ڪيو ويندؤ.
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِىَ ﴿٢٦﴾
نه نه! جڏھن (ساھ) نِڙ گھٽ تي پھچندو.
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍۢ ﴿٢٧﴾
۽ چيو ويندو ته ڪو، ڦيڻو رکڻ وارو آھي.
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلْفِرَاقُ ﴿٢٨﴾
۽ ڀانئيندو ته (ھاڻي روح جي) جُدا ٿيڻ (جو) وقت اچي ويو.
وَٱلْتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ ﴿٢٩﴾
۽ ھڪ پِني ٻئي پِنيءَ سان وچڙندي.
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ ٱلْمَسَاقُ ﴿٣٠﴾
اُن ڏينھن تنھنجي پالڻھار وٽ ھلڻو آھي.
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ﴿٣١﴾
پوءِ نڪي (الله جي ڪلام کي) سچو ڪيائين ۽ نڪي نماز پڙھيائين.
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٣٢﴾
پر ڪوڙ ڀانيائين ۽ منھن موڙيائين.
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ ﴿٣٣﴾
وري پنھنجي گھر وارن ڏانھن آڪڙجي ھليو.
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٤﴾
توتي خرابي ھجي پوءِ توتي خرابي ھجي.
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰٓ ﴿٣٥﴾
وري (ٻيھر چوان ٿو ته) توتي خرابي ھجي.
أَيَحْسَبُ ٱلْإِنسَٰنُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ﴿٣٦﴾
ماڻھو (ايئن) ڀانئي ٿو ڇا ته (کيس) بيڪار ڇڏي ڏبو.
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةًۭ مِّن مَّنِىٍّۢ يُمْنَىٰ ﴿٣٧﴾
(اھو) منيءَ جو ٽيپو نه ھو ڇا جو (ماءُ جي ڳڀيرڻ ۾) اڇليو ٿي ويو.
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةًۭ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٣٨﴾
وري (رت ۾) دڳ ھو پوءِ الله (اُن کي) بڻايو ۽ اُن کي سئين لڱين ڪيائين.
فَجَعَلَ مِنْهُ ٱلزَّوْجَيْنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلْأُنثَىٰٓ ﴿٣٩﴾
پوءِ منيءَ مان ٻه جنسون نَر ۽ مادي بڻايائين.
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحْۦِىَ ٱلْمَوْتَىٰ ﴿٤٠﴾
اھو الله ھن (ڳالھ) تي وس وارو نه آھي ڇا جو مُئن کي جياري؟