قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ﴿١﴾
بگو: پناه می‌برم به پروردگار مردم،
مَلِكِ ٱلنَّاسِ ﴿٢﴾
به مالک و حاکم مردم،
إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ ﴿٣﴾
به (خدا و) معبود مردم،
مِن شَرِّ ٱلْوَسْوَاسِ ٱلْخَنَّاسِ ﴿٤﴾
از شرّ وسوسه‌گر پنهانکار،
ٱلَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ ٱلنَّاسِ ﴿٥﴾
که در درون سینه انسانها وسوسه می‌کند،
مِنَ ٱلْجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ﴿٦﴾
خواه از جنّ باشد یا از انسان!
