Sindhi
سورة النازعات - عدد الآيات 46
وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرْقًۭا ﴿١﴾
اندر گھڙي ڇڪي آئيندڙن جو قسم آھي.
وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشْطًۭا ﴿٢﴾
۽ کولي آسانيءَ سان ڳنڍ ڇوڙيندڙن جو قسم آھي.
وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبْحًۭا ﴿٣﴾
۽ چڱي طرح سان ترندڙن جو قسم آھي.
فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبْقًۭا ﴿٤﴾
پوءِ ڊوڙي اڳرائي ڪندڙن جو قسم آھي.
فَٱلْمُدَبِّرَٰتِ أَمْرًۭا ﴿٥﴾
پوءِ (سڀ) ڪم جي رٿيندڙن ٽولين جو قسم آھي.
يَوْمَ تَرْجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
ته جنھن ڏينھن ڌٻڻ واري ڌٻندي.
تَتْبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ﴿٧﴾
ان کي پٺيان لڳندڙ (ٻيو ڌوڏو) پٺيان لڳندو.
قُلُوبٌۭ يَوْمَئِذٍۢ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾
تنھن ڏينھن ڪيتريون ئي دليون ڏڪي وڃڻ واريون ھونديون.
أَبْصَٰرُهَا خَٰشِعَةٌۭ ﴿٩﴾
انھن جون اکيون (خواريءَ سبب) جھڪيون ٿينديون.
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِى ٱلْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾
چون ٿا ته اسين پوئين پيرين موٽائباسون ڇا؟
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًۭا نَّخِرَةًۭ ﴿١١﴾
ھان جڏھن ڀُتا ھڏا ٿينداسون؟
قَالُواْ تِلْكَ إِذًۭا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌۭ ﴿١٢﴾
چوندا آھن ته انھي مھل اھو ٻيھر موٽڻ (وڏو) نقصان وارو آھي.
فَإِنَّمَا هِىَ زَجْرَةٌۭ وَٰحِدَةٌۭ ﴿١٣﴾
پوءِ اھو (واقعو) ھڪڙي سخت ھڪل آھي.
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾
پوءِ اتي جو اُتي ھڪ پڌري ميدان ۾ حاضر ٿيل ھوندا.
هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ﴿١٥﴾
(اي پيغمبر) تو وٽ مُوسىٰ جي خبر پُھتي آھي ڇا؟
إِذْ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلْوَادِ ٱلْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾
جڏھن سندس پالڻھار کيس پاڪ ميدان طُوىٰ ۾ سڏيو.
ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿١٧﴾
ته فرعون ڏانھن وڃ ڇوته ھو حد کان لنگھيو آھي.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
پوءِ (ان کي) چؤ ته ھن ڏانھن خيال اٿئي ته تون سڌرجين؟
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾
۽ تنھنجي پالڻھار ڏانھن توکي (سڌو) رستو ڏيکاريان ته (تون اُن کان) ڊڄين.
فَأَرَىٰهُ ٱلْءَايَةَ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٢٠﴾
پوءِ فرعون کي وڏي نشاني ڏيکاريائين.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾
پوءِ (فرعون موسى) کي ڪوڙو ڀانيو ۽ نافرماني ڪيائين.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾
وري (اُتان) پٺيرو ٿي تکو ھلڻ لڳو.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾
پوءِ (پنھنجي قوم کي) گڏ ڪيائين پوءِ سڏيائين.
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾
پوءِ چيائين ته آءٌ اوھان جو تمام مٿاھون پالڻھار آھيان.
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلْءَاخِرَةِ وَٱلْأُولَىٰٓ ﴿٢٥﴾
پوءِ الله ان کي آخرت ۽ دُنيا جي عذاب ۾ پڪڙيو.
إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَعِبْرَةًۭ لِّمَن يَخْشَىٰٓ ﴿٢٦﴾
بيشڪ ھن (قصّي) ۾ انھي لاءِ نصيحت آھي جيڪو ڊڄي.
ءَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ ۚ بَنَىٰهَا ﴿٢٧﴾
ڀلا بڻاوت ۾ اوھين ڏکيا آھيو يا آسمان جنھن کي الله بڻايو؟
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّىٰهَا ﴿٢٨﴾
اُن جي مٿاھين بلند ڪيائين پوءِ اُن کي برابر بيھاريائين.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَىٰهَا ﴿٢٩﴾
۽ اُن جي رات کي اوندھ ڪيائين ۽ اُن جو سوجھرو (ڏينھن جو) پڌرو ڪيائين.
وَٱلْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ ﴿٣٠﴾
۽ اُن کان پوءِ زمين کي وڇايائين.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعَىٰهَا ﴿٣١﴾
اُن مان سندس پاڻي ۽ سندس گاھ ڪڍيائين.
وَٱلْجِبَالَ أَرْسَىٰهَا ﴿٣٢﴾
۽ جبلن کي مُحڪم کوڙيائين.
مَتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٣﴾
اوھان جي نفعي لاءِ ۽ اوھان جي ڍورن (جي نفعي) لاءِ.
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٣٤﴾
پوءِ جڏھن وڏو واقعو (قيامت جو) ايندو.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾
اُن ڏينھن ماڻھو اھو ياد ڪندو جيڪي (دنيا ۾) ڪمايو ھوائين.
وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿٣٦﴾
۽ دوزخ اُنھيءَ لاءِ پڌرو ڪبو جيڪو ڏسڻ گھرندو.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾
پوءِ جيڪو حد کان لنگھيو ھوندو.
وَءَاثَرَ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿٣٨﴾
۽ ھن دنيا جي حياتيءَ کي ڀَلو سمجھيائين.
فَإِنَّ ٱلْجَحِيمَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾
تنھن جي جاءِ بيشڪ دوزخ آھي.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفْسَ عَنِ ٱلْهَوَىٰ ﴿٤٠﴾
۽ جيڪو پنھنجي پالڻھار جي (حضور ۾) روبرو بيھڻ کان ڊنو ۽ نفس کي سَڌ کان جھليائين.
فَإِنَّ ٱلْجَنَّةَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾
پوءِ تنھنجي جاءِ بيشڪ بھشت آھي.
يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ﴿٤٢﴾
(اي پيغمبر) توکان قيامت بابت پُڇن ٿا ته اُن جو (واقعو) ٿيڻ ڪڏھن آھي؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ ﴿٤٣﴾
(اي پڇندڙ) اُن جي خبر بابت تون ڪھڙي خيال ۾ آھين؟
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ ﴿٤٤﴾
اُن جي پڄاڻي (جي خبر) تنھنجي پالڻھار وٽ آھي.
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَىٰهَا ﴿٤٥﴾
جيڪو قيامت کان ڊڄي رڳو تنھن لاءِ تون ڊيڄاريندڙ آھين.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَىٰهَا ﴿٤٦﴾
جنھن ڏينھن اُن کي ڏسندا (تنھن ڏينھن) ائين ڀانئيندا ته ڄڻڪ ھڪڙي وقت سانجھي يا ان جي صبح کانسواءِ (دنيا ۾) رھيا ئي نه ھوا.
