Shqip
Surah El Mudethir - Aya count 56
يَٰٓأَيُّهَا ٱلْمُدَّثِّرُ ﴿١﴾
قُمْ فَأَنذِرْ ﴿٢﴾
Ngrihu dhe tërhiqu vërejtjen (duke i thirrur).
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿٣﴾
Dhe madhëroje Zotin tënd!
وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿٤﴾
وَٱلرُّجْزَ فَٱهْجُرْ ﴿٥﴾
Dhe të keqës së ndyrë largohu!
وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ ﴿٦﴾
Dhe mos u mburr me atë që jep e të duket shumë!
وَلِرَبِّكَ فَٱصْبِرْ ﴿٧﴾
Dhe për hir të Zotit tënd duro!
فَإِذَا نُقِرَ فِى ٱلنَّاقُورِ ﴿٨﴾
فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍۢ يَوْمٌ عَسِيرٌ ﴿٩﴾
Atëherë ajo është ditë e vështirë.
عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍۢ ﴿١٠﴾
Për jobesimtarët është jo e lehtë.
ذَرْنِى وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًۭا ﴿١١﴾
Ti, më le Mua dhe atë që e krijova të vetmuar.
وَجَعَلْتُ لَهُۥ مَالًۭا مَّمْدُودًۭا ﴿١٢﴾
Dhe bëra këtë pasuri të madhe.
وَبَنِينَ شُهُودًۭا ﴿١٣﴾
E bëra edhe me djem që i ka me vete.
وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمْهِيدًۭا ﴿١٤﴾
Dhe Unë i lash në disponim të gjitha mundësitë.
ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿١٥﴾
E ai lakmon që t’i shtoj edhe më tepër.
كَلَّآ ۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِءَايَٰتِنَا عَنِيدًۭا ﴿١٦﴾
E jo, se ai vërtet ishte mohues i fakteve tona!
سَأُرْهِقُهُۥ صَعُودًا ﴿١٧﴾
Atë do ta ndrydhi me një dënim të rëndë e të padurueshëm.
إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿١٨﴾
Pse ai shumë mendonte, radhitte e përgatiste (për Kur’anin).
فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿١٩﴾
Qoftë i shkatërruar, po si përceptonte?
ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿٢٠﴾
Prapë qoftë i shkatërruar, po si përceptonte?
ثُمَّ نَظَرَ ﴿٢١﴾
Ai sërish thellohej në mendime.
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿٢٢﴾
Pastaj mrrolej dhe bëhej edhe i vrazhdë.
ثُمَّ أَدْبَرَ وَٱسْتَكْبَرَ ﴿٢٣﴾
Pastaj ktheu shpinën me mendjemadhësi.
فَقَالَ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌۭ يُؤْثَرُ ﴿٢٤﴾
E tha: “Ky (Kur’ani) nuk është tjetër, vetëm se magji që përcillet prej të tjerëve.
إِنْ هَٰذَآ إِلَّا قَوْلُ ٱلْبَشَرِ ﴿٢٥﴾
Ky nuk është tjetër, përveç fjalë njerëzish!”
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿٢٦﴾
E Unë atë do ta hedhë në Sekar!
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا سَقَرُ ﴿٢٧﴾
E, ku e di ti se çka është Sekar?
لَا تُبْقِى وَلَا تَذَرُ ﴿٢٨﴾
Ai nuk lë send të mbetet pa e djegur.
لَوَّاحَةٌۭ لِّلْبَشَرِ ﴿٢٩﴾
Ai është që ua prish dhe ua nxin lëkurat.
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿٣٠﴾
Mbikëqyrës mbi të janë nëntëmbëdhjetë.
وَمَا جَعَلْنَآ أَصْحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةًۭ ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةًۭ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسْتَيْقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلْكِتَٰبَ وَيَزْدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنًۭا ۙ وَلَا يَرْتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلْكِتَٰبَ وَٱلْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌۭ وَٱلْكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًۭا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهْدِى مَن يَشَآءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِىَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ ﴿٣١﴾
E mbiqëkyrës të zjarrit, Ne nuk bëjmë tjetër, përveç engjëjve dhe numrin e tyre (të përmendur në Kur’an) nuk e bëmë për tjetër, por vetëm si sprovë për ata që nuk besuan, e që të binden ata që u është dhënë libri, e atyre që besuan t’u shtohet besimi, e atyre që u është dhëmë libri dhe besimtarët të mos kenë dyshim, dhe ata që zemrat i kanë të sëmura dhe jobesimtarët të thonë: “çka dashti All-llahu me këtë shembull?” Ja ashtu, All-llahu e lë të humbur atë që do, e ushtrinë e Zotit tënd nuk e di kush pos Atij, e ai (Sekari), nuk është tjetër vetëm se një përkujtim për njerëz.
كَلَّا وَٱلْقَمَرِ ﴿٣٢﴾
Jo, nuk është ashtu, Pasha hënën!
وَٱلَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿٣٣﴾
وَٱلصُّبْحِ إِذَآ أَسْفَرَ ﴿٣٤﴾
إِنَّهَا لَإِحْدَى ٱلْكُبَرِ ﴿٣٥﴾
S’ka dyshim se ai (Sekari) është një nga belatë më të mëdha.
نَذِيرًۭا لِّلْبَشَرِ ﴿٣٦﴾
Është vërejtje për njerëz!
لِمَن شَآءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿٣٧﴾
Për atë nga mesi juaj që dëshiron të përparojë (në të mira) apo të ngecë.
كُلُّ نَفْسٍۭ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿٣٨﴾
Secili njeri është pengë i veprës së vet.
إِلَّآ أَصْحَٰبَ ٱلْيَمِينِ ﴿٣٩﴾
Përveç atyre të djathtëve.
فِى جَنَّٰتٍۢ يَتَسَآءَلُونَ ﴿٤٠﴾
Që janë në Xhennete e i bëjnë pyetje njëri-tjetrit,
عَنِ ٱلْمُجْرِمِينَ ﴿٤١﴾
Përkitazi me kriminelët (e u thonë):
مَا سَلَكَكُمْ فِى سَقَرَ ﴿٤٢﴾
“çka u solli juve në Sekar?”
قَالُواْ لَمْ نَكُ مِنَ ٱلْمُصَلِّينَ ﴿٤٣﴾
Ata thonë: “Nuk kemi qenë prej atyre që faleshin (që bënin namaz);
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ ٱلْمِسْكِينَ ﴿٤٤﴾
Nuk kemi qenë që ushqyenim të varfërit;
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلْخَآئِضِينَ ﴿٤٥﴾
Dhe kemi qenë që përziheshim me të tjerët në punë të kota.
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ ٱلدِّينِ ﴿٤٦﴾
Dhe kemi qenë që nuk e besonim ditën e gjykimit.
حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلْيَقِينُ ﴿٤٧﴾
Derisa na erdhi e vërteta (vdekja)!”
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ ﴿٤٨﴾
E tanimë, atyre nuk u bën dobi ndërmjetësimi i ndërmjetësuesve,
فَمَا لَهُمْ عَنِ ٱلتَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿٤٩﴾
Po çka kishin ata që largohesin prej këshillës (Kur’ait)?
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌۭ مُّسْتَنفِرَةٌۭ ﴿٥٠﴾
Ata ishin si gomarë të trembur (të egër).
فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍۭ ﴿٥١﴾
Që ikin prej luanit (ose prej gjahtarit).
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًۭا مُّنَشَّرَةًۭ ﴿٥٢﴾
Veç kësaj, secili prej tyre dëshironte t’i jepej libër i posaçëm (i hapët, i qartë).
كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلْءَاخِرَةَ ﴿٥٣﴾
E jo! Por ata janë që nuk frikësohen botës tjetër.
كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذْكِرَةٌۭ ﴿٥٤﴾
Dhe jo! Se ai (Kur’ani) është këshillë e lartë.
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿٥٥﴾
E kush do, këshillohet me të.
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ ٱلتَّقْوَىٰ وَأَهْلُ ٱلْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾
Po ata nuk mund të marrin mësim prej tij, vetëm nëse All-llahu di, Ai është i denjë për t’iu ruajtur dhe i denjë për falje mëkatesh!
