Тоҷикӣ
Surah An-Naba' ( The Great News ) - Aya count 40
عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ ﴿١﴾
Аз чӣ чиз (ҳамдигарро) мепурсанд?
عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٢﴾
Аз он хабари бузург, (қиёмат).
ٱلَّذِى هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾
ки дар он ихтилоф мекунанд.
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
Оре, ба зудӣ хоҳад донист.
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾
Боз ҳам, оре, ба зудӣ хоҳанд донист!
أَلَمْ نَجْعَلِ ٱلْأَرْضَ مِهَٰدًۭا ﴿٦﴾
Оё Мо заминрро бистаре насохтем?
وَٱلْجِبَالَ أَوْتَادًۭا ﴿٧﴾
وَخَلَقْنَٰكُمْ أَزْوَٰجًۭا ﴿٨﴾
Ва шуморо ҷуфт-ҷуфт офаридем.
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًۭا ﴿٩﴾
Ва хобатонро оссишатон гардонидем.
وَجَعَلْنَا ٱلَّيْلَ لِبَاسًۭا ﴿١٠﴾
Ва шабро пӯшишатон қарор додем.
وَجَعَلْنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشًۭا ﴿١١﴾
Ва рӯзро вақти талаби маъишат. (касб).
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًۭا شِدَادًۭا ﴿١٢﴾
Ва бар болои саратон ҳафт осмони устувор бино кардем.
وَجَعَلْنَا سِرَاجًۭا وَهَّاجًۭا ﴿١٣﴾
Ва чароғе равшан офаридем. (офтоб).
وَأَنزَلْنَا مِنَ ٱلْمُعْصِرَٰتِ مَآءًۭ ثَجَّاجًۭا ﴿١٤﴾
Аз абрҳои боронзой обе фаровон нозил кардем,
لِّنُخْرِجَ بِهِۦ حَبًّۭا وَنَبَاتًۭا ﴿١٥﴾
то бо он донаву набот бирӯёнем
وَجَنَّٰتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾
ва бӯстонҳои анбӯҳ (сердарахт).
إِنَّ يَوْمَ ٱلْفَصْلِ كَانَ مِيقَٰتًۭا ﴿١٧﴾
Албатта рӯзи доварӣ рӯзест муъайян.
يَوْمَ يُنفَخُ فِى ٱلصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًۭا ﴿١٨﴾
Рӯзе, ки дар сур дамида шавад, ва шумо гурӯҳгурӯҳ биёед.
وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتْ أَبْوَٰبًۭا ﴿١٩﴾
Осмон шикофта шавад ва ҳар шикоф даре бошад.
وَسُيِّرَتِ ٱلْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾
Ва куҳҳо равон шаванд ва сароб гарданд.
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًۭا ﴿٢١﴾
Ҷаҳаннам дар интизор бошад.
لِّلطَّٰغِينَ مَـَٔابًۭا ﴿٢٢﴾
Саркашонро бозгаштангоҳест.
لَّٰبِثِينَ فِيهَآ أَحْقَابًۭا ﴿٢٣﴾
Замоне дароз дар он ҷо бошанд.
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًۭا وَلَا شَرَابًا ﴿٢٤﴾
إِلَّا حَمِيمًۭا وَغَسَّاقًۭا ﴿٢٥﴾
фақат оби ҷӯшону хуну чирк. (нӯшанд).
جَزَآءًۭ وِفَاقًا ﴿٢٦﴾
Ин ҷазоест мувофиқи кирдор.
إِنَّهُمْ كَانُواْ لَا يَرْجُونَ حِسَابًۭا ﴿٢٧﴾
Зеро онон ба рӯзи ҳисоб умед надоштанд.
وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابًۭا ﴿٢٨﴾
Ва оёти Моро ба сахтӣ дурӯғ мебароварданд.
وَكُلَّ شَىْءٍ أَحْصَيْنَٰهُ كِتَٰبًۭا ﴿٢٩﴾
Ва Мо ҳама чизро дар, китобе шумора кардаем.
فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾
Пас бичашед, ки фақат бар азоби шумо хоҳем афзуд!
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾
Парҳезгоронро ҷоест дар амон аз ҳар осеб,
حَدَآئِقَ وَأَعْنَٰبًۭا ﴿٣٢﴾
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًۭا ﴿٣٣﴾
ва духтароне ҳамсол бо пистонҳои баромада
وَكَأْسًۭا دِهَاقًۭا ﴿٣٤﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًۭا وَلَا كِذَّٰبًۭا ﴿٣٥﴾
На сухани беҳуда шунаванд ва на дурӯғ
جَزَآءًۭ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًۭا ﴿٣٦﴾
ва ин мукофотест кофӣ аз ҷониби Парвардигорат—
رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ٱلرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًۭا ﴿٣٧﴾
Парвардигори осмонҳову замин ва он чӣ миёни онҳост. Он Худои раҳмон, ки касро ба Ӯ ёрои хитоб набошад,
يَوْمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلْمَلَٰٓئِكَةُ صَفًّۭا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًۭا ﴿٣٨﴾
рӯзе, ки рӯҳ ва фариштагон ба саф меистанд ва кас сухан намегӯяд, ғайри он ки Худои раҳмон ба ӯ рухсат диҳад, ва ӯ сухан ба савоб гӯяд.
ذَٰلِكَ ٱلْيَوْمُ ٱلْحَقُّ ۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔابًا ﴿٣٩﴾
Он рӯз рӯзест омаданӣ. Пас ҳар кӣ хоҳад ба сӯи Парвардигораш бозгардад.
إِنَّآ أَنذَرْنَٰكُمْ عَذَابًۭا قَرِيبًۭا يَوْمَ يَنظُرُ ٱلْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلْكَافِرُ يَٰلَيْتَنِى كُنتُ تُرَٰبًۢا ﴿٤٠﴾
Мо шуморо аз азобе наздик метарсонем: рӯзе, ки одамӣ ҳар чиро пешопеш фиристодааст, менигарад ва кофир мегӯяд: «Эй кош, ман хок мебудам!»
