Тоҷикӣ
Surah Al-Fajr ( The Dawn ) - Aya count 30
وَلَيَالٍ عَشْرٍۢ ﴿٢﴾
ва савганд ба шабҳои даҳгона (даҳ шаби Зулҳиҷҷа)
وَٱلشَّفْعِ وَٱلْوَتْرِ ﴿٣﴾
وَٱلَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿٤﴾
ва савганд ба шаб, чун рӯй ба рафтан ниҳад.
هَلْ فِى ذَٰلِكَ قَسَمٌۭ لِّذِى حِجْرٍ ﴿٥﴾
Оё дар ин зикркардашудаҳо хирадмандро савгандҳои кофист?
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
Оё надидаӣ, ки Парвардигори ту бо қавми Од чӣ кард?
إِرَمَ ذَاتِ ٱلْعِمَادِ ﴿٧﴾
Бо Ирам, ки сутунҳо дошт?
ٱلَّتِى لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِى ٱلْبِلَٰدِ ﴿٨﴾
Ва монанди он дар ҳеҷ шаҳре офарида нашуда буд.
وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخْرَ بِٱلْوَادِ ﴿٩﴾
Ва қавми Самуд, ки дар он водӣ сангро мебуриданд.
وَفِرْعَوْنَ ذِى ٱلْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾
Ва қавми Фиръавн, он дорандаи мехҳо,
ٱلَّذِينَ طَغَوْاْ فِى ٱلْبِلَٰدِ ﴿١١﴾
онҳо дар шаҳрҳо аз ҳад таҷовуз карданд
فَأَكْثَرُواْ فِيهَا ٱلْفَسَادَ ﴿١٢﴾
ва дар онҳо бисёр фасод карданд.
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
Ва Парвардигори ту тозиёнаи азобро бар сарашон фуруд овард.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
Зеро Парвардигорат дар камингоҳ аст.
فَأَمَّا ٱلْإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبْتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكْرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّىٓ أَكْرَمَنِ ﴿١٥﴾
Аммо одамӣ, чута Парвардигораш биёзмояд ва гиромиаш дорад ва неъматаш диҳад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро гиромӣ дошт».
وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبْتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّىٓ أَهَٰنَنِ ﴿١٦﴾
Ва чун биёзмоядаш ва ризқ бар ӯ танг гирад, мегӯяд: «Парвардигори ман маро хор сохт».
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ ٱلْيَتِيمَ ﴿١٧﴾
На чунон аст. Шумо ятимро гиромӣ намедоред
وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلْمِسْكِينِ ﴿١٨﴾
ва якдигарро ба таъом додани мискиш тарғиб намекунед
وَتَأْكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكْلًۭا لَّمًّۭا ﴿١٩﴾
ва меросро ҳарисона мехӯред
وَتُحِبُّونَ ٱلْمَالَ حُبًّۭا جَمًّۭا ﴿٢٠﴾
ва молро фаровон дӯст доред.
كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلْأَرْضُ دَكًّۭا دَكًّۭا ﴿٢١﴾
Оре, чун замин шикаста шавад ва шикаста шавад
وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلْمَلَكُ صَفًّۭا صَفًّۭا ﴿٢٢﴾
ва амри Парвардигори ту фаро расад ва фариштагон саф дар саф шаванд
وَجِاْىٓءَ يَوْمَئِذٍۭ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍۢ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكْرَىٰ ﴿٢٣﴾
ва дар он рӯз ҷаҳаннамро ҳозир оранд, одамӣ панд гирад. Ва чӣ ҷои панд гирифтан бошад?
يَقُولُ يَٰلَيْتَنِى قَدَّمْتُ لِحَيَاتِى ﴿٢٤﴾
Мегӯяд: «Эй кош ки барои ҳаёти ҷовидонаи худ пешопеш чизе мефиристодам».
فَيَوْمَئِذٍۢ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٌۭ ﴿٢٥﴾
Дар он рӯз касе чун азоби ӯ азоб накунад
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٌۭ ﴿٢٦﴾
ва монанди занҷири ӯ ба занҷир накашад.
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفْسُ ٱلْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
ٱرْجِعِىٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةًۭ مَّرْضِيَّةًۭ ﴿٢٨﴾
хушнуду писандида ба сӯи Парвардигорат бозгард
فَٱدْخُلِى فِى عِبَٰدِى ﴿٢٩﴾
ва дар зумраи бандагони Ман дохил шав
